کد مطلب:27034 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا دوستي مسلمان با غير مسلمان گناه است؟

قرآن مجيد در آياتي كيفيت و نحوه ارتباط مسلمين با كفار و اهل كتاب را بيان ميكند در آيه اول سوره ممتحنهاز محبت و دوستي كفار مسلمانان را نهي ميكند: يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لاَتَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيَآء(ممتحنه،1)

اي مؤمنان با دشمنان من و دشمن خويش دوست نباشيد، چگونه با آنها دوست ميشويد در حاليكه با عقيده شما مخالفند و مانع ايمانتان هستند.

دوستي با اولياي الهي و دشمني با دشمنان الهي جزء فروع دين و بخشي از آن است مضافاً بر اين كه اگر آنها موقعيت بيابند و بر شما مسلط شوند از هيچ كاري فروگذار نميكنند با دست و زبانشان مسلمين را آزار ميكنند تاريخ گواه اين نكته هست.

علاوه كه همنشيني اثر خود را دارد و با عنايت به اينكه كفار به فرموده قرآن تمام سعي و تلاش خود را ميكنند كه گوهر گرانبهاي ايمان را از مؤمن بگيرند وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُون ... (ممتحنه، 2) و اين دردناكترين و سختترين ضربهاي است كه ميخواهندبه اهل ايمان بزنند.(تفسير نمونه، آيتالله مكارم، ج 24، ص 13.)

نسبت به اهلكتاب (يهوديان و مسيحيان) آيه 51 سوره مائده ميفرمايد: يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لاَتَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَـَرَيََّ أَوْلِيَآء; اي مؤمنين يهود و نصاري را دوست و تكيهگاه خود نگيريد جالب آنكه در ادامه ميفرمايد: وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُم; هر كس با آنها پيمان دوستي ببندد از آنها محسوب ميشود

حقيقتي غير قابل انكار است كه دوستي و محبت اثرات غير مخفي بر انسان ميگذارد مخصوصاً دوستي با كساني كه نسبت به عقيده ما بيتعهد و حتي مخالفاند.

إِنَّمَا يَنْهَـَكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَـَتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُم مِّن دِيَـَرِكُمْ وَ ظَـَهَرُوا عَلَيََّ إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَ مَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَـََّئِكَ هُمُ الظَّـَـلِمُونَ ; (ممتحنه، 8) ]خدا[ تنها شما را از دوستي كساني نهي ميكند كه در امر دين با شما پيكار كردند و شما را از خانههايتان بيرون راندند، يا به بيرون راندن شما كمك كردند، از اينكه با آنها دوستي كنيد و هركس آنها را دوست دارد ظالم و ستمگر است.

به هر حال از آيات فوق يك اصل كلي و اساسي در چگونگي رابطه مسلمانان با غير مسلمانان استفاده ميشود، و آن اين است كه مسلمانان موظفند در برابر هر گروه و جمعيت و هر كشوري كه موضع خصمانه با آنها داشته باشند و بر ضد اسلام و مسلمين قيام كنند، يا دشمنان اسلام را ياري دهند سرسختانه بايستند و هر گونه پيوند محبت و دوستي را با آنها قطع كنند امّا اگر آنها در عين كافر بودن نسبت به اسلام و مسلمين بيطرف بمانند و يا تمايل به همكاري داشته باشند، مسلمين ميتوانند با آنها رابطه دوستي برقرار سازند، البته نه در آن حد كه با برادران مسلمان دارند و نه در آن حد كه موجب نفوذ آنها در ميان مسلمين گردد.

چنان كه خود پيامبر9 نيز تعهدات و عهد و پيمانهايي با يهود و نصارا داشتند; افزون بر اينكه اگر اين مراودات باعث شود، آنها به اسلام نزديك شوند، سفارش و تأكيد هم شده است; همان گونه كه يكي از مصارف زكات را كافري قرار دادهاند كه احتمال دارد با گرفتن آن به اسلام ميل پيدا ميكند.(ترجمه الميزان، ج 5، ص 461ـ464، مركز نشر فرهنگي رجأ.)